Хөх Монголоо санахад цээж дотор минь бачуурна
Хаяа хярхаггүй их ус хуйлран догширно
Хуу хаман живүүлэхээр уухичин исгэрнэ
Тэнүүн тал нутагтаа дураар давхиж өссөн сөн
Тэнхээт хүлгийн нуруунд салхи мэт довтолгодог сон
Тэрсүүд дайсныг мохоож дэлхийн талыг туулсан сан
Тэнгэрлиг Дээдсүүдийн үйлийг гутаалгүй ирсэн сэн
Ялагдал гэдгийг мэдэхгүй тэргүүн жанжин сан
Ядарч туйлдаж үзээгүй баатруудын удам сан
Янаг хайртай амрагаа орхиод мордсон сон
Ясаа цайтал хүлээнэ гэж андгай тавьсан сан
Баатар эцгийнхээ эрэлхэг зоригийг өвлөн төрсөн сөн
Бахдам түүх, баларшгүй алдараар нь жигүүрлэж ирсэн сэн
Бүтэн улсынхаа төлөө буй биеэ хайрлахгүй
Бүхнийг тольдогч Тэнгэрт хоромхон зуур ч эргэлзэхгүй
Хатан ижийнхээ энэрэл хайранд өлгийдүүлж өссөн сөн
Хад чулууг ч хайлуулах хайрыг би мэднэ
Хар муу бүхнийг хүлцэн тэвчиж чадахгүй
Хамаг олны итгэлийг хөсөрдүүлэх эрх үгүй
Дайн тулаанд ижилссэн анд олон нөхөд минь хөөрхий
Даанч ажиггүй явсан цэрэг олон эрс минь хөөрхий
Дахин дахин төрвөл Хөх Монголдоо л төрнө
Дахин дахин учрахдаа андын журмаа мартахгүй
Хөх Монголд минь төрүүлэхийг Тэнгэр эцэг минь мэдтүгэй
Хийх үйлээ гүйцээхээ үр би мэдсүгэй
Хараал жатгыг нь хариулж алдхан биеийг минь манаж хайрла
Хөх толботны алдар сэвтэж бүү гундаг
Өөрөөр минь жишиж Өвгөдийг минь бүү гутаа
Өгөө аваа хоёр нь тэнцүү байдаг орчлон
Өглөө мандсан наран орой болоход жаргадаг
Өөд нь шидсэн чулуу өөрийн толгой дээр унадаг
0 сэтгэгдэл:
Kommentar veröffentlichen