16. Хоосон

Итгэж үнэмшиж явсан бүхэн минь хоосон байсан гэж үү
Ил далд ертөнц нь зэрэгцэн оршдоггүй гэж үү
Тэмцэж зүтгэж явсан бүхэн минь талаар байсан гэж үү
Тэнгэр бүхнийг эрхшээж тольддоггүй гэж үү
Хүмүүн заяанд төрсөн минь тохиолдол байсан гэж үү
Харсан мэдэрсэн бүхэн минь хоосон байсан гэж үү
Өвгөд Дээдсүүдийн минь түүх худлаа байсан гэж үү
Өр зүрхний хайрыг нь мэдрээгүй гэж үү
Ганцхан амьдраад дуусах хорвоо гэж үү
Ганцаараа би төөрч будилсан гэж үү
Туулж өнгөрүүлсэн бүхэн минь утгагүй байсан гэж үү
Туулах ёстой зам минь урдаас зурагдаагүй гэж үү
Үгүй ээ
Нүд минь харалган чих минь дүлий сэтгэл минь хаалттай байсан байна
Наад цаадхыг харах наанатай цаанатай бодох ухаан дутсан байна
Сэтгэлийн тэнхээ тэвчээр дутуу байсан байна
Сэрж мэдрэх нь удаан байсан байна
Ухаан нь охордоод мунхаглал нь ихдээд
Уужим сэтгэж алсыг харж чадаагүй байна
Эргэлзээ тээнэгэлзээ нь их
Эрмэлзэл чармайлт нь хомс байсан байна
Итгэл сэтгэл нь дутуу байсан байна
Ирээдүй хойчоо бодоогүй байна
Хар толгойгоо л хоохойлдог байсан байна
Хүнийг ойлгож хүндэлдэггүй байсан байна
Өөрөө өөрийгөө олоогүй байсан байна
Өрөөл нэгнийг ойшоодоггүй байсан байна
Амар хялбарыг эрж байсан байна
Алдхан биеэ нөөж байсан байна
Ид шидийг л хүлээж байсан байна
Ихэс Дээдсээ таниагүй байсан байна
Тархи оюун нь хоосон байсан байна
Таньсан мэдсэн нь хөөрхийлөлтэй байсан байна
Хий бүхнийгээ бодьжуулах хэрэгтэй юм байна
Хоосон бүхнээ дүүргэх хэрэгтэй юм байна
Хоосноос дүүрэн рүү
Хийгээс бодит руу тэмүүлэх ёстой юм байна